Το περιοδικό γραφεί πως για τους γκέι στην Τουρκία δεν ισχύει η διάσημη τουρκική φράση "κάθε Τούρκος γεννιέται στρατιώτης" επειδή η ομοφυλοφιλία νοείται ως ασθένεια, μια βαριά ψυχική διαταραχή, πλήρως ασύμβατη με τη στρατιωτική θητεία.

Ως εκ τούτου, ουδείς ομοφυλόφιλος δεν έχει θέση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και απαλλάσσεται αυτομάτως από τα στρατιωτικά του καθήκοντα.

Στην Τουρκία η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για όλους τους άρρενες πολίτες άνω των 20 ετών και έχει διάρκεια, ανάλογα με την εκπαίδευση, από 6 έως 15 μήνες.

Ενώ οι γκέι απαλλάσσονται από τα στρατιωτικά τους καθήκοντα, κάποιοι Τουρκοι δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης για να μην υπηρετήσουν στο στρατό.

Τούρκοι δηλώνουν αντιρρησίες συνείδησης

“Από τις 23 Ιουλίου 2001 μέχρι σήμερα προσπαθούν με πείσμα και επιμονή να με κάνουν φαντάρο. Ενώ εγώ είμαι ένας πατέρας τριών παιδιών, εργάτης σε οικοδομές, δεν έχω ενοχλήσει κανέναν, δεν έχω πειράξει ούτε τις κότες ή τις γάτες του γείτονα, δεν έχω πληγώσει κανέναν επίτηδες. Πάντα ήμουν με την πλευρά των αδύναμων, των ηττημένων (ακόμη και στο ποδόσφαιρο ήμουν με τις ομάδες που κινδύνευαν να υποβιβαστούν) ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου να κυριαρχήσω επάνω σε κανέναν, αλλά ούτε και διαταγές δεχόμουν. Είμαι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε μόνος, ξέρει ότι θα πεθάνει μόνος και θέλει να ζήσει σύμφωνα με αυτό,” λέει ο Ινάν Σουβέρ, που είναι φυλακισμένος από τις 5 Αυγούστου 2010, έχει κάνει πολλές φορές απεργία πείνας και έχει βασανιστεί σοβαρά.

Στην Τουρκία 137 άτομα ανακοίνωσαν επίσημα ότι είναι αντιρρησίες συνείδησης. Οι Τούρκοι του εξωτερικού που δήλωσαν αντιρρησίες συνείδησης είναι 47. Επίσης 42 Τουρκάλες, παρόλο που δεν κλήθηκαν να εκτίσουν στρατιωτική θητεία, δήλωσαν αντιρρησίες συνείδησης. Μία από αυτές που δήλωσαν αντιρρησίες συνείδησης είναι και η Lale Alatli που μένει στη Θεσσαλονίκη.

“Δηλώνω αντιρρησίας συνείδησης"

"Δεν μπορώ να αντέξω τα βασανιστήρια που ασκεί ο άνθρωπος – αυτό το τρομακτικό πλάσμα – στα υπόλοιπα όντα, δεν μπορώ να μείνω σιωπηλή σε αυτά που κάνει στο δικό του είδος. Όλα τα ζωντανά όντα είναι αδέλφια μου," λέει η  Lale Alatli και συνεχίζει:

"Είμαι κατά των πολέμων που είναι μια εφεύρεση του ανθρώπου, κατά του μιλιταρισμού, είμαι ενάντια σε κάθε μέρος όπου ο ισχυρός καταπιέζει τον αδύναμο, ενάντια σε κάθε μορφή βίας, ενάντια στο στρατό που στέλνει όλους τους άντρες στον πόλεμο για το καθήκον τους προς την πατρίδα, ενώ αδιαφορεί για τις γυναίκες, χωρίς όμως να παραμελεί να εισπράξει τους φόρους, και ενάντια σε κάθε είδος στρατιωτικής θητείας.

Η ύπαρξη μου, η οποία μόλις γεννήθηκα χαρίστηκε αναγκαστικά στην ιερή πατρίδα, επαναστατεί πλέον. Δεν αντέχει την αδυναμία και τη λογική οφθαλμό αντί οφθαλμού, αίμα για αίμα. Αρνούμαι να προστατεύω ή να υποχρεώνω άλλους να προστατεύουν με την ψυχή τους και το αίμα τους, νόμιμα ή μη, περιοχές οι οποίες είναι ζωγραφισμένες πάνω σε χαρτί.

Δηλώνω ανιθαγενής και αντιρρησίας συνείδησης για να αισθάνονται την αλληλεγγύη μου και την υποστήριξή μου ο Ινάν Σουβέρ, τον οποίο το Τουρκικό Κράτος κρατεί σε άθλιες συνθήκες επειδή αρνείται να σκοτώσει, η Ρεμζιγέ Σουβέρ, η γυναίκα του, η οποία ζεί αυτόν τον πόνο που προκάλεσε το κράτος, η Γιεμλιχάν Σουβέρ, η μητέρα του, η οποία είναι απελπισμένη που το παιδί της λιώνει μπροστά στα μάτια της και τα παιδιά του.”